Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Ε2 τάξης έγραψαν μια παράγραφο χρησιμοποιώντας τις λέξεις: webex, χαμόγελο, αλλαγή, εικόνα. Στο τέλος, οι παράγραφοι συνδυάστηκαν και δημιούργησαν ένα νέο ομαδικό και συνθετικό κείμενο ( μια ιστορία)!!!!
Όλα είναι μια εικόνα!
Από την αρχή του έτους έγιναν πολλές αλλαγές στη ζωή μας: η καραντίνα, η μάσκα, το webex! Όλοι μιλούν για αυτόν τον ιό και δεν μου αρέσει καθόλου, γιατί έχω απομακρυνθεί από τους φίλους μου, τους συγγενείς και τη γειτονιά μου, αφού δεν βγαίνω και πολύ συχνά από το σπίτι. Όλους τους βλέπω σε μία οθόνη, εκτός από την οικογένεια μου που φυσικά ζω μαζί τους. Όλα είναι μια εικόνα σαν τα βιντεοπαιχνίδια.
Αντί να είμαστε στη φυσική – ζωντανή τάξη, κάνουμε μαθήματα σε μία πλατφόρμα που λέγεται webex. Η ώρα του WEBEX είναι στις 2και 10. Σας ομολογώ ότι περιμένω με λαχτάρα να ανοίξει η εικόνα στο κινητό, να δω τους συμμαθητές και την δασκάλα μου. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι το chat με τους φίλους μου. Κάθε μισή ώρα γίνεται αλλαγή στο μάθημα. Στο τέλος αποχαιρετάμε ο ένας τον άλλον με ένα μεγάλο χαμόγελο και με την προσμονή της επόμενης σύνδεσης.
Όπως καταλαβαίνετε, είναι μία τεράστια αλλαγή, με πολλά μειονεκτήματα. Ένα από αυτά είναι πως το χαμόγελο των φίλων μου, μου έχει λείψει, καθώς και το παιχνίδι μαζί τους.
Παρόλα αυτά, κάνουμε υπομονή και παίρνουμε θάρρος από τα ζεστά χαμόγελα των φίλων μας. Ευχόμαστε, όταν τελειώσει όλο αυτό, να ξανασυναντηθούμε στο σχολείο και στους δρόμους.
Δεκέμβριος, 2020, τάξη Ε2
Ανδρέας, Ιρίνα, Ραφαέλα
Στην εποχή του Webex!
Πριν λίγο καιρό έγινε μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή μας. Ήρθε ο ιός με την κορώνα και έκλεισαν τα σχολεία. Τώρα, κάνουμε μάθημα από τον υπολογιστή και τα χαμόγελα τόσο των παιδιών όσο και των δασκάλων έχουν, λες, παγιδευτεί πίσω από μια εικόνα.
Δάσκαλοι και μαθητές έχουν αναγκαστεί να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Το μάθημα γίνεται μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας WEBEX. Έτσι, μια ακόμα αλλαγή προστέθηκε στην καθημερινότητα μας Όμως μέσα από αυτή, τώρα που δεν είμαστε στο σχολείο και δεν φοράμε μάσκες, έχουμε εικόνα τα χαμόγελα των φίλων μας και των δασκάλων μας.
H αλλαγή αυτή έχει φέρει, όμως, και πολλά προβλήματα. Το πιο σημαντικό είναι ότι έχει χαθεί η επαφή μεταξύ δασκάλων και μαθητών. Επίσης, η σύνδεση στο WEBEX δεν είναι κατάλληλη, λόγω της υπερφόρτωσης του συστήματος. Το webex, δηλαδή, δεν μπορεί να αντέξει τόσο λίγο ιντερνετ, γιατί και ο μπαμπάς μας κάνει webex με την δουλειά του και η μαμά μας δουλεύει από το σπίτι αυτό το διάστημα.
Μερικές φορές ο ήχος δεν είναι τόσο καλός και το σύστημα μας «πετάει έξω» και δεν μπορούμε να ξαναμπούμε. Επίσης, συχνά κολλάει και η εικόνα και δεν βλέπουμε αυτά που μας δείχνει η κυρία. Συνήθως, όλα τα προβλήματα που έχουμε τα αντιμετωπίζουμε με την οικογένεια μας και πολλές φορές τα λύνουμε, όχι πάντα.
Είναι, πάντως, περίεργο που τώρα το σχολείο μας γίνεται μέσω ηλεκτρονικών συσκευών. Γιατί τόσο καιρό δεν χρησιμοποιούσα ούτε το κινητό, ούτε το τάμπλετ, ούτε τον υπολογιστή κάθε μέρα. Είναι βαρετά. Δεν είναι όπως στην τάξη! Δεν μου αρέσει αυτή η αλλαγή που ήρθε στη ζωή μας.
Βέβαια αν δεν υπήρχε και αυτό το σύστημα δεν θα βλεπόμασταν καθόλου και θα ήταν κρίμα. Τουλάχιστον τώρα βλέπουμε ο ένας το χαμόγελο του άλλου και έτσι έχουμε όσο μπορούμε περισσότερη θετική ενέργεια και όση χαρά μπορούμε.
Μου αρέσει, ακόμα, που μπορώ και στέλνω φατσούλες με χαμόγελο.
Εύχομαι πάντα να χαμογελάμε και πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε να επιστρέψουμε στην καλή ζωή που είχαμε πριν τον κορωνοιό !
Θα γυρίσουμε, όλοι και όλες, πίσω στα σχολεία και θα μπορούμε να χαμογελάμε ξανά ξέγνοιαστοι!!!!!
«ΑΥΤΟ» ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ!!!!!!
Δεκέμβριος, 2020, τάξη Ε2
Αννη, Γιώργος, Ιωάννα, Μάρκος, Σμαράγδα
Τα χαμόγελα των φίλων μου
Εξαιτίας της παγκόσμιας πανδημίας του κορονοϊού, αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε τα δια ζώσης μαθήματα στο σχολείο. Δε σταματήσαμε όμως τα μαθήματα! Συνεχίζουμε τα μαθήματά μας με την δασκάλα μας την κυρία Έφη, μέσω της πλατφόρμας του webex.
Παρά τη μεγάλη αλλαγή που όλη αυτή η κατάσταση έφερε στη ζωή μας, καταλαβαίνουμε όλοι μας ότι η αλλαγή αυτή είναι απαραίτητη προκειμένου να προστατευτούμε τόσο εμείς όσο και η οικογένεια μας. Γι’ αυτό χαιρόμαστε πολύ όταν μέσα από τις οθόνες του υπολογιστή, του τάμπλετ ή του κινητού βλέπουμε ο ένας τον άλλο. Παρά το γεγονός ότι δε βρισκόμαστε από κοντά, μπορούμε πλέον να βλέπουμε ο ένας το χαμόγελο του άλλου, μια εικόνα που είχαμε ξεχάσει όσο καιρό φορούσαμε τις προστατευτικές μάσκες στο σχολείο.
Με λίγα λόγια, η αλλαγή από τις ζεστές αίθουσες στις κρύες εικόνες του Webex, στην αρχή με στεναχώρησε πολύ. Όμως ευτυχώς γρήγορα κατάλαβα πως τα χαμογελά των φίλων μου δεν σβήνουνε ποτέ.
Μάνος Παπαρβανίτης
Παπαφιλίππου Αργυρώ
