Σύμφωνα με τα Αρχεία που υπάρχουν στο Σχολείο μας, η πρώτη καταγραφή ξεκινάει από το 1895 και φέρει τον τίτλο ΙΑ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΡΕΝΩΝ (ΠΛΗΡΕΣ) με 243 μαθητές. Διευθυντής του Σχολείου ο Χαρίτος Θεοδόσιος, που παραμένει Διευθυντής μέχρι το 1909 και επανέρχεται τα έτη 1912- 20 και τη διετία 1922- 24. Σαν δάσκαλος συνεχίζει στην 5ετία 1924- 29. Το 1929 μετονομάστηκε σε 5ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ και γίνεται ΜΕΙΚΤΟ με 351 μαθητές. Η έδρα του σχολείου ήταν στη οδό Ζαχαρίτσακοντά στο λόφο του Φιλοπάππου. (Το 1934 αντί ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ γίνεται Γ’ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ.)
Το 1920- 21 και το 1924- 1940 διευθυντής υπήρξε ο Νικόλαος Μπούρας, ο οποίος με τις ικανότητές του άφησε εποχή έτσι ώστε το σχολείο να λέγεται του Μπούρα. (Ο ίδιος και η οικογένεια του έμεναν στο χώρο που σήμερα στεγάζεται στο 27ο Νηπιαγωγείο Αθηνών (Κλασσικό).
Το 1931 θεμελιώθηκε το κτήριο στην οδό Καλλισπέρη επί πρωθυπουργίας Ελ. Βενιζέλου και υπουργού παιδείας Γ. Παπανδρέου σε οικόπεδο που παραχώρησε ο Καλλισπέρης.
Τα σχέδια του σχολείου εκπόνησε ο αρχιτέκτονας Πάτροκλος Καραντινός, που υπήρξε ένας από τους εξέχοντες Έλληνες αρχιτέκτονες του 20ου αι. Στα σχέδια συνεργάζεται και ο Ιταλοελβετόςαρχιτέκτονας Α. Σαρτόρις, γεγονός πρωτοφανές για την εποχή εκείνη. Το σχολείο γίνεται γνωστό στην πρωτοπορία των Ευρωπαίων αρχιτεκτόνων του μεσοπολέμου ως «το σχολείο της Ακρόπολης». Ο ίδιος ο Π. Καραντινός αναφέρει ότι προβληματίστηκε ιδιαίτερα για το σχέδιο που έπρεπε να κάνει καθώς το σχολείο βρισκόταν κάτω από την Ακρόπολη. Δίνοντας έναν ιδανικό προσανατολισμό πετυχαίνει τη διάχυση του φωτός μέσα από μεγάλα οριζόντια παράθυρα στις αίθουσες φέρνοντας το κτίριο σε μια αρμονική συνδιαλλαγή με τον Παρθενώνα.
Στην δεκαετία του ’90 ο Α. Σαρτόρις επισκέφτηκε το σχολείο, ως τιμώμενο πρόσωπο από το Πολυτεχνείο και εξέφρασε τη χαρά και τη συγκίνηση του βλέποντας ότι το κτίριο όχι μόνο διατηρείται σε άριστη κατάσταση, αλλά και εξακολουθεί να αποτελεί το χώρο όπου εκατοντάδες παιδιά θεμελιώνουν τη βασική τους εκπαίδευση.
Το 1940 μετονομάζεται σε 1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ Δ’ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ με 355 μαθητές. Στη διάρκεια της κατοχής οι Ιταλοί το επιτάσσουν και λειτουργεί ως κέντρο Διαβιβάσεων, ενώ παρουσιάζεται μείωση του αριθμού των μαθητών με αποτέλεσμα το σχολικό έτος 1943- 44 να μην λειτουργήσει. Την επόμενη χρονιά 1944- 45 έχουμε 2 διδακτικά έτη (το πρώτο μέχρι τα Χριστούγεννα του 1944 και το δεύτερο μέχρι τον Ιούνιο του 1945) ενώ οι μαθητές ανέρχονται σε 328. Το 1944 κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών λειτουργεί για μικρό διάστημα σαν νοσοκομείο του ΕΛΑΣ.
Τον Ιανουάριο του 1952 ιδρύεται με την ονομασία που φέρνει μέχρι σήμερα, 70ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ. Λίγο αργότερα στο κτήριο στεγάζονται τα γραφεία της Δ’ Εκπ/κηςΠεριφέρειας Αθηνών (στις αίθουσες που σήμερα στεγάζονται το ένα τμήμα της Β’ τάξης και το 27ο Νηπιαγωγείο Αθηνών (Κλασσικό). Το σχολείο λειτουργεί ως Πρότυπο. Εφαρμόζονται οι νέες -για την εποχή τους- «τάσεις» και «απόψεις» στον τομέα της διδασκαλίας και μάθησης ενώ το σχολείο διαθέτει 2 Γυμναστές που διδάσκουν το μάθημα Φυσικής Αγωγής.
Η δεκαετία του ’60 αποτυπώνεται πλήρως με τη συνεχή αύξηση των μαθητών. Από τη μία η αστυφιλία, από την άλλη η φήμη του σχολείου -έστω κι αν δεν είναι πλέον πρότυπο- καθώς και οι πολύ καλές κτιριακές εγκαταστάσεις αυξάνει τον αριθμό των μαθητών (Άνω Πετράλωνα, Θησείο, Ν. Κόσμος). Το 1961 συγχωνεύεται με το 109ο (2/θέσιο) Δημ. Σχολείο Αθηνών και μετατρέπεται σε 8/θέσιο.
Τα επόμενα χρόνια αυξάνεται η οργανικότητά του.
Το 1972 ιδρύεται το 119οΔημ. Σχολείο Αθηνών (συστεγαζόμενο) ενώ το 70ο μετατρέπεται σε 12/θέσιο.
Στη δεκαετία του ’70 μετά από προσπάθειες 15 και πλέον ετών βρίσκει λύση το κτηριακό και το 1976 εγκαινιάζεται το νέο κτήριο του σχολείου που στο υπόγειο του διαθέτει αίθουσα εκδηλώσεων. Παρόλα αυτά το σχολείο λειτουργεί σε διπλοβάρδια, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ’80 οι μαθητές στα δύο σχολεία ξεπερνούν τους 750. Από τα μέσα όμως της δεκαετίας αρχίζει η μείωση των μαθητών που γίνεται αισθητή την επόμενη δεκαετία.
Η επόμενη δεκαετία του ’90 εκτός από τη μείωση των μαθητών, χαρακτηρίζεται και από τη φοίτηση πολλών αλλοδαπών μαθητών με χώρα καταγωγής κυρίως από την Αλβανία. Το 70ομετατρέπεται λειτουργικά σε 7/θέσιο, ενώ το 119ο σε 6/θέσιο.
Ο σεισμός της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 προξενεί πολλές ζημιές και στα δύο κτίρια με αποτέλεσμα τα σχολεία να φιλοξενηθούν στο 100οΔημ. Σχολείο Αθηνών (Ν. Κόσμο) μέχρι τα Χριστούγεννα. Τις πρώτες ημέρες μετά το σεισμό, πολλοί από τους περίοικους χρησιμοποιούν την αυλή του σχολείου για τη στέγαση τους σε σκηνές. Η επιστροφή πραγματοποιείται αμέσως μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, ενώ η αποπεράτωση των ζημιών ολοκληρώνεται στα τέλη του Φεβρουαρίου.
Το 2000 τα δύο σχολεία συγχωνεύονται με την επωνυμία 70ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, έχοντας 239 μαθητές. Σήμερα λειτουργεί ως 12/θέσιο ολοήμερο με 44 εκπαιδευτικούς, και 228 μαθητές.