Εικαστικές δοκιμές με έμπνευση την έκθεση της LYNDA BENGLIS στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Σήμερα επισκεφθήκαμε το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Πήγαμε με τα πόδια. Είναι ωραίο να περπατάς με τους συμμαθητές σου στην Αθήνα. Περάσαμε από τον Εθνικό Κήπο και τελικά φτάσαμε στο μουσείο. Εκεί συναντήσαμε τον κ.Γιάννη τον ξεναγό μας.

Είχε μια έκθεση αφιερωμένη στην Lynda Benglis. Το πρώτο έργο που είδα ήταν φτιαγμένο από κερί , λάτεξ και πολύ χρώμα, χωρίς να απεικονίζει κάτι συγκεκριμένο εμένα μου έμοιαζε με φτερό.

Το επόμενο γλυπτό ήταν από αλουμίνιο, αυτό μου έμοιαζε με τσουλήθρα. Στη συνέχεια είδαμε ένα γλυπτό που είχε από την πάνω πλευρά φύλλα χρυσού και θύμιζε καραμέλα.

Το αγαπημένο μου έκθεμα ήταν το τελευταίο. Μου άρεσε γιατί είχε πολλά χρώματα. Ήταν η μορφή μιας εγκύου. Στην αρχή ήταν καφέ, αλλά επειδή δεν άρεσε στην Lynda Benglis του έβαλε χρώματα.

Πριν φύγουμε μας έδωσαν ένα χαρτί που στη μέση είχε εκτυπωμένο το σχήμα της εγκύου. Μπροστά μας είχαμε πολλά υλικά για να το ζωγραφίσουμε όπως θέλουμε. Έκανα μια όμορφη κατασκευή .

Στην επιστροφή μας περίμενε μια έκπληξη. Σταματήσαμε στην παιδική χαρά του Εθνικού Κήπου και παίξαμε λίγο. Γύρισα στο σχολείο χαρούμενη.

Έρρικα

Στις 27 Ιανουαρίου 2020 πήγαμε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Εκεί είδαμε διάφορα αγάλματα της Lynda Benglis.

Τα έργα της ήταν φτιαγμένα από ασυνήθιστα και συνηθισμένα υλικά. Κάποια από αυτά ήταν ο μπρούτζος , το κερί, το αλουμίνιο, το μάρμαρο, το λάτεξ, το κεραμικό και το γυαλί.

Τα έργα της ήταν εμπνευσμένα από την γυναίκα και την καθημερινή ζωή. Το αγαπημένο μου έργο από την έκθεση ήταν το φιογκάκι, επειδή έμοιαζε με διάφορα πράγματα όπως ζυμαρικό, φιογκάκι, παπιγιόν, πεταλούδα, αγγείο και διάφορα άλλα.

Αυτή η εκδρομή μου άρεσε πολύ γιατί έμαθα για μια νέα καλλιτέχνη. Θα ήθελα να ξαναπάω εκεί.

Ηλιάνα Δανιήλ

Σήμερα στις 27/1/2020 πήγαμε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης για να δούμε μια έκθεση της Αμερικανίδας Lynda Benglis.

Πρώτα μπήκαμε σε ένα δωμάτιο με δύο έργα. Το πρώτο είχε φτιαχτεί από κερί και πολλά χρώματα. Το δεύτερο ήταν λιωμένος μπρούτζος που τον είχε χύσει και πήρε ένα παράξενο σχήμα. Το έργο αυτό ήταν σαν νερό πετρωμένο με χρώμα ασημένιο. Το είχε εμπνευστεί από την πόλη της στην Αμερική που είχε πολύ νερό. Το έργο το έλεγαν πούπουλο και έμοιαζε με χέρι. Επίσης το χρώμα ήταν μισό γκρίζο και μισό ασημί που είχαν μπλεχτεί.

Λίγο πιο μετά ανεβήκαμε κάτι σκάλες και είδαμε και άλλα έργα, αλλά το αγαπημένο μου ήταν το πούπουλο. Ελπίζω να ξαναπάμε.

Ηρώ Τζιοβαρίδη

 

Σήμερα με την τάξη μου πήγαμε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Εκεί μας μίλησαν για μια Αμερικανίδα καλλιτέχνη.

Όταν φτάσαμε στο μουσείο μπήκαμε σε μια μεγάλη αίθουσα εκεί μας έδειξαν διάφορα έργα της Lynda Benglis. Στην αίθουσα είχε την αυτοκρατορία των αισθημάτων. Για να το φτιάξει είχε πάρει λάτεξ και το είχε αφήσει ελεύθερο να πάρει ένα τυχαίο σχήμα  και μετά άφησε μπογιές ελεύθερες πάνω του. Το άλλο έκθεμα ήταν κάτι σαν φτερό αλλά είχε χρησιμοποιήσει άλλο υλικό και από πάνω του είχε αφήσει πάλι μπογιές.

Αργότερα ανεβήκαμε στον πάνω όροφο. Εκεί είχε τη φωτογραφία της από όταν ήταν έντεκα χρονών που είχε ντυθεί τσολιάς. Μάλιστα είχε χρησιμοποιήσει τη φωτογραφία για κάτι προσκλήσεις. Έπειτα μας έδειξε το σώμα μιας γυναίκας όταν ήταν έγκυος. Μας είπαν ότι μετά από δύο χρόνια το άλλαξε αυτό το έργο και έβαλε χρώμα.

Στη συνέχεια κατεβήκαμε στην αρχική αίθουσα και μας έδωσαν χαρτιά και υλικά κατασκευής  για να ζωγραφίσουμε το σώμα της γυναίκας όταν είναι έγκυος.

Το αγαπημένο μου γλυπτό ήταν η αυτοκρατορία των αισθημάτων. Μου άρεσε πολύ το μουσείο και θα ήθελα να ξαναπάω σε αυτό.

Μαριαλένα

Στις 27 Ιανουαρίου 2020 το Δ1 του 70ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών επισκέφτηκε το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης που ήταν κοντά στο Σύνταγμα.

Ως θέμα είχε τα πολύτιμα γλυπτά της Lynda Benglis. Ήταν μια Αμερικανίδα γλύπτρια. Τα γλυπτά τα έκανε με διάφορα υλικά. Τα υλικά που χρησιμοποίησε ήταν : κερί, μπρούτζος, αλουμίνιο, μάρμαρο, λάτεξ, κεραμικά.

Είδαμε αρκετά έργα της όπως την καραμέλα, την ουρά γοργόνας και το σιντριβάνι. Αυτό  που με εντυπωσίασε ήταν το φτερό. Έμοιαζε με καταρράκτη απλό ή έναν καταρράκτη χρωμάτων. Ήταν φτιαγμένο από αλουμίνιο που είχε χυθεί όσο ήταν ρευστό  και ζύγιζε 150 κιλά.

Πέρασα πολύ ωραία και αν μου δινόταν η ευκαιρία θα ξαναπήγαινα.

Άγγελος  Τοκούρογλου

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *