Μετά την επίσκεψη στο σχολείο μας του συγγραφέα Κώστα Πούλου, οι μαθητές και μαθήτριες του Δ1 εμπνεύστηκαν από το βιβλίο του “Το αίνιγμα της Σφίγγας” και έγραψαν τις δικές του μοναδικές ιστορίες.
Δείγμα από τα μικρά βιβλιαράκια που έφτιαξαν θα απολαύσετε και θα διαβάσετε παρακάτω!
Το στοιχειωμένο σπίτι
Μια κακή φορά και έναν κακό καιρό , σε ένα σπίτι μακρινό ζούσε μια γυναίκα που ήταν γνωστή ως : «η γυναίκα του τρόμου» !!! Κάθε φορά που έμπαινε ένα παιδί στο σπίτι της… του πρόσφερε γλυκά και μετά έβγαζε ένα μαχαίρι και το σκότωνε.
Μια μέρα 22 μαθητές και 2 δασκάλες, η κυρία Κική και η κυρία Γεωργία καθώς διδάσκουν στους μαθητές και τις μαθήτριες Ιστορία, όταν χτύπησε το κουδούνι όλοι πάνε να βγουν έξω αλλά ο Μιχαήλ, ένας καλός μαθητής βρίσκει ένα σημείωμα κάτω. Το διαβάζει δυνατά : « Είμαι η καλή γυναίκα του… ήθελα να πω της χαράς» και σας προσκαλώ στο σπίτι μου που δεν είναι στοιχειωμένο και έχει ζαχαρωτά. Τα παιδιά ήθελαν να μάθουν ποια είναι αυτή η γυναίκα και τι θέλει από αυτούς. Την επόμενη μέρα οι μαθητές είπαν ψέματα στους γονείς τους ότι πάνε εκδρομή και πήραν τις τσάντες τους για μα φύγουν για την περιπέτεια.
Όταν έφτασαν στο σπίτι το οποίο ήταν κόκκινο άκουσαν μια γλυκιά φωνή να λέει : «Ελάτε να σας κεράσω μπισκότα» . Ένα κορίτσι μπήκε και την ακολούθησαν όλοι εκτός από τρία κορίτσια και δύο αγόρια που φοβόντουσαν. Η πόρτα έκλεισε δυνατά και τότε ακούστηκε μια φωνή που είπε : «Τώρα μόλις μπήκατε στο βασίλειο του τρόμου». Κάποιοι προσπάθησαν να φύγουν όμως η πόρτα ήταν κλειστή και δεν τα κατάφεραν. Οπότε ακόμα και τα τρομαγμένα παιδία που ήθελαν να φύγουν και ήταν μέσα στο σπίτι δεν τα κατάφεραν και υποχρεωτικά ακολούθησαν την ομάδα που είχε ήδη μπει μέσα. Συνέχισαν μέχρι που είδαν ένα αίνιγμα το οποίο ήταν γραμμένο. Ο Χρήστος, ο Μιχάλης, ο Ορφέας, ο Γιάννης, ο Γιάννης, ο Ιάσονας και ο Αιμίλιος πρόσεχαν μην εμφανιστεί αυτή η γυναίκα μέχρι τα κορίτσια να το λύσουν. Τα κορίτσια το έλυσαν. Το ερώτημα ήταν : «Τι εστί τετράπους, δίπους και τρίπους» και η απάντηση ήταν «ο άνθρωπος».
Μετά από τη λύση του αινίγματος δεν είδαν την ίδια γυναίκα που τους προσκάλεσε. Τους πλησίασε και οι μαθητές την παρακάλεσαν να μην τους σκοτώσει , η γυναίκα όμως τους είπε ότι δεν ήθελε να τους κάνει κακό παρά μόνο να τους κάνει φίλους της. Η ιστορία που έλεγε ότι ήταν κακιά ήταν ψέματα. Τρόμαζε τα παιδιά γιατί την τρόμαζαν συνέχεια και της έλεγαν ότι είναι κακιά και χαζή και έτσι αυτή δεν είχε κανένα φίλο. Τα παιδιά για παρηγόρα έκατσαν δίπλα της και έγιναν φίλοι της. Έτσι κάθε πρωί έπαιζαν μαζί σαν αληθινοί φίλοι.
ΤΕΛΟΣ
Γιάννης Μποϊδάνης
ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα Κένταυρος σοφός και ένας Μινώταυρος χαζός. Ήταν φίλοι κολλητοί, ποτέ χωριστοί.
Φυσικά δεν αναφέρομαι στους ήρωες της μυθολογίας. Αναφέρομαι σε δυο συμμαθητές μου από τον παιδικό σταθμό. Τον Κώστα και τον Παύλο. Ο Κώστας, επειδή το κουκλάκι του είχε πάνω έναν Κένταυρο του βγάλαμε το ψευδώνυμο Κένταυρος. Από την άλλη ο Παύλος είχε όχι μόνο ένα, αλλά πολλά κουκλάκια με τη φιγούρα του Μινώταυρου. Οπότε τον βγάλαμε Μινώταυρο.
Μια μέρα, την ώρα του μαθήματος, η κυρία μάς έγραψε ένα αίνιγμα και φυσικά ο Κένταυρος σήκωσε πρώτος το χέρι. Προφανώς το απάντησε σωστά. Από την άλλη ο Μινώταυρος δεν το σήκωσε καν. Φοβόταν επειδή δεν είχε βρει την απάντηση. Όμως ο Κώστας και ο Παύλος κάθονταν στο ίδιο θρανίο και μοιράζονταν τα πάντα, έτσι ο Κένταυρος είπε την απάντηση στον Μινώταυρο. Εκείνος απάντησε και πήραν και οι δύο αυτοκόλλητο.
Κάποια μέρα οι γονείς του Κένταυρου αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Παρίσι. Ο Κώστας δεν ήθελε να πάει , γιατί σκεφτόταν τον φίλο του και πώς θα τα έβγαζε πέρα στο σχολείο μόνος του. Καθώς και πώς ο ίδιος θα ζει χωρίς τον φίλο του στο πλάι του, διότι θα είναι μακριά. Ο έξυπνος χρειάζεται τον χαζό και ο χαζός τον έξυπνο.
Τελικά έφυγαν αλλά ο Μινώταυρος εξελίχθηκε με τον καιρό, επειδή άλλοι συμμαθητές του τον βοηθούσαν πάρα πολύ. Μετά από πολλά χρόνια που ο Κώστας γύρισε στην Ελλάδα, αυτοί οι δύο συναντήθηκαν και μάλιστα πέρασαν στο ίδιο Πανεπιστήμιο, και οι δυο το ίδιο έξυπνοι!!!
ΤΕΛΟΣ
Χθες το βράδυ ήρθε ο Ηρακλής για να με βοηθήσει στα μαθηματικά ντυμένος σαν τον Άλμπερτ Αϊνστάιν. Πρώτα πήγαμε στη Λερναία Ύδρα όμως δεν ήταν μια αλλά τρεις. Ο Ηρακλής με ρώτησε πόσα κεφάλια έχουν και εγώ έκανα τον πολλαπλασιασμό 3χ6. Του απάντησα 18 και μετά έκοψε τα κεφάλια της. Κάθε φορά που έκοβε ένα κεφάλι έβγαιναν δύο και με ρωτούσε σαν χαζός πόσα κεφάλια έχει τώρα. Του απάντησα 19 και τον χαιρέτησα ευχαριστημένος.
ΤΕΛΟΣ
