Όταν άλλαξαν τα πράγματα
Κάποτε, ήταν ένα μικρό κορίτσι που ονομαζόταν Γεωργία και πήγαινε πέμπτη δημοτικού. Περνούσε πάνω από οκτώ ώρες καθημερινά μπροστά από μία οθόνη υπολογιστή, τάμπλετ και κινητού. Ήταν τόσο αποβλακωμένη που ξεχνούσε να φάει γεύματα μέσα στην ημέρα, δεν μιλούσε με την οικογένεια της και δεν διάβασε τα σχολικά της μαθήματα. Περνούσε βράδια ολόκληρα χαζεύοντας στο τάμπλετ της, με την μαμά της να προσπαθεί να την πείσει να αφήσει έστω και για λίγο το κινητό και να πέσει για ύπνο. Η μικρή της αδερφή πήγαινε κάθε μέρα και την παρακαλούσε να παίξουνε παρέα με τις κούκλες αλλά το μόνο που κατάφερνε ήταν ότι νευρίαζε την αδερφή της. Μία μέρα τόσο θυμωμένη που ήταν η μαμά της την έβαλε οριστική τιμωρία παίρνοντας της όλα τα ηλεκτρονικά που υπήρχαν στο σπίτι. Τις πρώτες μέρες η Γεωργία βαριόταν αφάνταστα και εξακολουθούσε να μην κάνει τίποτα από όσα έκανε όταν είχε ακόμη ηλεκτρονικές συσκευές. Μετά από κάποιες μέρες όμως άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα. Αρχικά η Γεωργία άρχισε να συνειδητοποιεί πόσο διασκεδαστικό ήταν το παιχνίδι με τις κούκλες με την αδερφή της. Μετά, πόσο όμορφα περνούσε συζητώντας με τους γονείς της και έπειτα άρχισε να χαίρεται κάθε φορά που τελείωνε τα μαθήματά της την Παρασκευή και είχε όλο το Σαββατοκύριακο να παίζει και να διασκεδάζει. Πήγαινε βόλτα με την οικογένειά της κάθε μέρα μετά το σχολείο αφού είχε τελειώσει τα μαθήματά της και περνούσαν όλοι μαζί φανταστικά! Τα Σαββατοκύριακα διάβαζε εξωσχολικά βιβλία και έπαιζε με τα κουκλάκια της. Μετά από περίπου τρείς μήνες χωρίς καθόλου ηλεκτρονικά είχε ήδη καταλάβει πόσο όμορφη είναι έτσι η ζωή! Κάπως έτσι απεξαρτήθηκε τελείως από κάθε είδος ηλεκτρονικού!!!
ΑΡΓΥΡΩ ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ
Έτσι κι εμείς μέσα από αυτή γόνιμη επικοινωνία βγήκαμε πλουσιότεροι και στο τέλος «αλλάξαμε πίστα και ανεβήκαμε επίπεδο!!!»