Ιστορίες για το νόημα της συνεργασίας….

 

Με αφορμή την ιστορία της Μαρίνας Κατσιώτη “Τρεις νότες για ένα τραγούδι” (που μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω), μαθητές και μαθήτριες της Ε1, ΣΤ1 και Στ2 δημιούργησαν τις δικές τους ιστορίες! Απολαύστε τις!

Τρεις νότες για ένα τραγούδι

Τα δυο αδέρφια

Μια φορά ήταν δυο αδέλφια, ο Κωστής και ο Νικόλας, που δεν ήταν και πολύ αγαπημένα!

Όλη μέρα τσακωνόντουσαν. Όταν έλειπαν οι γονείς τους στη δουλειά ,έμεναν με τη γιαγιά τους και της έβγαζαν την ψυχή! Όταν έτρωγαν, όταν διάβαζαν, ακόμη και όταν πήγαιναν για ύπνο, τσακωνόντουσαν! Όλο κάτι είχαν να χωρίσουν!

Μια μέρα πήγαν στην παιδική χαρά για να παίξουν. Καθώς έπαιζαν μπάλα και όπως πάντα τσακωνόντουσαν, είδαν δύο μικρά, ολόιδια κουταβάκια σε μια γωνιά να κλαψουρίζουν. Ο Κωστής σκέφτηκε ότι θα πεινάνε. Ο Νικόλας έτρεξε γρήγορα στο σπίτι και έφερε ένα μπολ με γάλα.

Το ένα κουταβάκι που ήταν πιο ζωηρό έτρεξε αμέσως κοντά στο μπολ. Το άλλο, το φοβητσιάρικο, ούτε που κουνήθηκε. Το ζωηρό, πριν να πιει, γύρισε και κοίταξε το αδελφάκι του και πήγε πίσω σε αυτό .Με τη μουσούδα του, το έσπρωχνε προς το μπολ.

Ο Κωστής και ο Νικόλας κοιτάχτηκαν μεταξύ τους ντροπιασμένοι για το πώς φέρονταν ο ένας στον άλλον.

Από εκείνη τη μέρα ,οι τσακωμοί σταμάτησαν .Βέβαια υιοθέτησαν τα δύο κουταβάκια που τους έμαθαν να σκέφτεται ο ένας τον άλλον

Σόφη Πετροπούλου, Ε1

Το yes και το no

Μία φορά ήτανε 3 παιδιά η Αμάντα, ο Άλεξ και ο Λούκας. Αυτά τα παιδιά λάτρευαν το ποδόσφαιρο ,αλλά υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα: τα παιδιά δεν ήξεραν ούτε τι είναι η πάσα. Δεν ξέρανε καθόλου τα ποδοσφαιρικά ονόματα. Την πάσα την λέγανε σου μου που βγαίνει από το δικό σου και το δικό μου, μετά το γκολ το λέγανε yes, όταν βάζανε αυτοί γκολ, και όταν το τρώγανε το λέγανε no. Τώρα πιστεύω πως καταλάβατε σε τι κατάσταση βρισκόντουσαν αυτά τα παιδιά.

 Ένα μεσημέρι τα 3 παιδιά είχανε βγει μία βόλτα στο γήπεδο της γειτονιάς τους. Είδανε 5 αγόρια να παίζουνε ποδόσφαιρο σαν επαγγελματίες. Ο Λούκας πρότεινε να πάνε σε αυτά τα 5 αγόρια και να τους ρωτήσουν αν θέλουν να γίνουνε φίλοι. Η Αμάντα και ο Άλεξ είπαν όχι γιατί θα είχαν ρεζιλευτεί με τις άθλιες ποδοσφαιρικές ικανότητες που έχουν.

Τέλος πάντων μετά από λίγη ώρα τα 5 παιδιά πήγαν από μόνοι τους στην Αμάντα, στον Άλεξ και στον Λούκας, για να τους προκαλέσουν σε έναν αγώνα. Τα 3 παιδιά δέχτηκαν την πρότασή τους. Μετά από λίγες ώρες προπόνησης τους επισκέφθηκε ένας κύριος που τον λένε Γιάννη ,ο Γιάννης είπε στα 3 παιδιά να τους προπονεί αυτός. Τα παιδιά αμέσως είπαν ναι. Ο κύριος Γιάννης του προπονούσε 5 ώρες το εικοσιτετράωρο. Και πράγματι τα παιδιά είχαν δείξει μεγάλη βελτίωση. Ο αγώνας έληξε 15-8 με νίκη των 3ων παιδιών!.

Ρέα Γράμου, Στ2

 

Νίκη στη φιλία

Στις 6 Μαρτίου του 2000 γεννήθηκε ένα υπέροχο παιδί ο Μιχάλης . Τα χρόνια πέρασαν και ο Μιχάλης μεγάλωσε και έκανε δύο υπέροχους φίλους, τον Γεώργιο και τον Δημήτριο. Αυτοί οι τρεις είχαν ένα μεγάλο όνειρο . Να γίνουν οι καλύτεροι στον στίβο. Έτσι γράφτηκαν σε μία σχολή στίβου.

Μετά από 15 χρόνια σκληρής δουλειάς παίξανε τον πρώτο τους επαγγελματικό αγώνα. Κανείς από αυτούς τους τρεις δεν νίκησε, αλλά δεν ήταν και το τέλος του κόσμου.

Τον επόμενο χρόνο, τα 3 παιδιά σε ηλικία των 21 ετών παρακολουθούσαν τους θρύλους του στίβου κάθε μέρα. Μετά από σκληρή προπόνηση και θέληση τα 3 παιδιά έφτασαν στον τελικό. Πριν τον τελικό τα παιδιά είπαν ο ένας στον άλλο: Αν νικήσει κάποιος από εμάς θα είναι σαν να νικήσαμε όλοι.

Ο αγώνας άρχισε και όλοι άρχισαν να τρέχουν. Στα μισά της διαδρομής ο Μιχάλης σκόνταψε και έπεσε. Οι φίλοι του όμως Γιώργος και Δημήτρης γύρισαν πίσω και ας ήταν πιο μπροστά από όλους. Έτσι οι φίλοι του πήραν τον Μιχάλη από τους ώμους και τερμάτισαν μαζί. Μπορεί να μην νίκησαν στον αγώνα αλλά σίγουρα νίκησαν στην φιλία.

Μάρκος Γράμος, Στ2

 

Το κλειδί για την επιτυχία

Μια φορά και έναν καιρό ήταν 3 κοριτσάκια, η Μαρίνα η Τιτίνα και η Νικολίνα. Ήταν πολύ καλές φίλες και πήγαιναν σε μια σχολή χορού.

Εκεί πήγαιναν και κάποιες άλλες φίλες τους η Σάσα η Νατάσα  και η Νάσα ,αυτές όμως δεν ήταν και πολύκαλες ως χορεύτριες σε σχέση με τις άλλες κοπέλες που πήγαιναν χορό.

Μια μέρα λοιπόν που ήταν η μέρα αγώνων  η Μαρίνα η Τιτίνα και η Νικολίνα όταν χόρεψαν ήταν φανταστικές η Σάσα η Νατάσα και η Νάσα, όταν τις είδαν να συνεργάζονται και να βγαίνει κάτι τόσο όμορφο, αποφάσισαν για πρώτη φορά στη ζωή τους να συνεργαστούν και να δουλέψουν ως ομάδα .Ήταν τις είδαν οι κριτές έμειναν άφωνοι,

Δεν τις είχαν ξαναδεί να συνεργάζονται ,ποτέ ξανά .Η Σάσα η Νατάσα  και η Νάσα βγήκαν πρώτες στο διαγωνισμό και πήραν το χρυσό μετάλλιο…

Από τότε και για πάντα δεν έπαψαν ποτέ να συνεργάζονται. .Διότι,  οπός λένε και οι ίδιες «η συνεργασία είναι το κλειδί για την επιτυχία»

Στέλλα Σαμψώνη

 

 Δουλής Κώστας, Η συζήτηση βελτιώνει

Βασίλεια Παπαδοπούλου, ΤΡΕΙΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ

Δημήτρης Λεβεντάκης. Πϊσω από κάθε επιτυχία

Ελλη Παπανικολάου, H Ρόζα και ο Μπλου

ΙΑΣΩΝ ΒΟΝΔΙΚΑΚΗΣ, Συνεργασία Ιάσων

Ιλια Φαλούτσου, Ενα ανοιξιάτικο τοπίο

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ – ΣΤ2- Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Νεραντζάς Κωστής, Οι τρίπλες

Μια υπέροχη μέρα”] ΣAKKA Αντωνέλλα

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, Δημήτρης Χαρίτος

Πάνος Μαλλιωτάκης, Μια υπέροχη μέρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *